Strona główna
Emma Popik – ukończyłam filologię polską, napisałam pracę magisterską u pani prof. Marii Janion. Interesowała mnie wtedy proza Brunona Schulza, styl którego nadal odczuwam jako świeży niby wybuch jasności. Pani profesor zaproponowała mi tytuł rozprawy doktorskiej. Otrzymawszy nakaz pracy, uczyłam w szkole podstawowej, a po roku w średniej. Zaproponowano mi stanowisko asystentki w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Bydgoszczy. Porzucałam te zajęcia, poniechałam również studiów doktoranckich. Pracowałam jako redaktor w Wydawnictwie Instytutu Morskiego. Zaczęłam się interesować fenomenem UFO, szukając wewnętrznych reguł i ukrytych praw rządzących rzeczywistością. Zamieszczałam artykuły na ten temat w czasopismach poświęconym temu zjawisku USA i w Wielkiej Brytanii, w rezultacie zaproszono mnie do amerykańskiego stowarzyszenia „Mutual UFO Network”. Moje artykuły zostały przetłumaczone i zamieszczone w wielu krajach - w Finlandii, Anglii i nawet w Chinach, co stało się bez moich starań. Porzuciłam te zainteresowania, uznawszy, że stoją za nimi ziemskie firmy lotnicze wielkich mocarstw, starające się ukryć doświadczenia naukowe z dziedziny przemysłu wojennego. Pisałam wiersze i poświęcono stronę na ich zaprezentowanie w gdańskim czasopiśmie literackim "Litery". Redagował je Antek Fac, który pokazywał twórczość gdańskich pisarzy i zasłużył się w kulturze. Wkrótce wydawnictwo "Iskry" wydało "Almanach literacki młodych", zamieszczając w nim również moje wiersze. Pisałam wiele opowiadań fantastycznych, zbierając je w tom i przygotowując do druku. Pierwsze moje opowiadanie wydrukowałam pod nazwiskiem Emma Popiss na łamach „Fantastyki” w 1983 roku w numerze 3. Nosiło tytuł „Mistrz”. Zaliczono je do stu najlepszych polskich opowiadań. Pierwszy tom opowiadań ukazał się w roku 1986 pod tytułem "Tylko Ziemia". Moje opowiadania zamieszczano również w czasopismach, na przykład w „Przeglądzie Technicznym”. W latach osiemdziesiątych ukazywało się wiele książek z gatunku sf, toteż moje nazwisko się w nich pojawiało. Odnotowano je również w "Oxford Dictionary of Contemporary World Literature" i to w dwóch kolejnych latach. Po roku 1989 wpadły w kłopoty duże wydawnictwa państwowe, jak "Iskry" i "Czytelnik". Wszystko się zmieniało, szukano funduszy na książki. Maciek Parowski, redaktor naczelny "Fantastyki" zdołał zdobyć fundusze na wydanie almanachu "Co większe muchy". Jako honorarium sprezentował autorom egzemplarze książki, dziękujemy mu za to bardzo. Były to trudne lata, polscy pisarze byli w niełasce, czytelnicy odczuwali ogromne zainteresowanie autorami kultury zachodniej, do której nareszcie otrzymali szeroki dostęp. W roku 1989 wyjechałam do Londynu, zaproszona przez towarzystwo "Mutual UFO Network" na zjazd ufologiczny. Wysokie honoraria autorskie za dwie książki, wydane tuż przed wyjazdem, zapewniły swobodny tam pobyt, bez konieczności podejmowania pracy przez czas jakiś. Powróciłam do kraju w 1995 roku. Związałam się z pewnym wydawnictwem, tłumaczyłam i wydawałam książki. Od roku 2000 byłam redaktor naczelną miesięcznika "Nowy Kurier Nadbałtycki". Wydawcą był Wydział Edukacji Urzędu Miejskiego w Gdańsku. Wydawca zamknął czasopismo 31 grudna roku 2011. Obecnie jestem redaktor prowadzącą periodyku "Gazeta WPiA UG". Piszę do dzielnicowej "Twojej Gazety".
Spis treści
KSIĄŻKI
„Tylko Ziemia” - „Iskry” 1986 - opowiadania sf (najlepsza książka roku tego gatunku) „Raport” - „Czytelnik” 1988 - powieść „Wrzące powietrze” – „Wydawnictwo Gdańskie” 1994 - wiersze „Bramy strachu” - „Akia” 1996 – opowiadania sf „Genetyka bogów” „Akia”1999 - esej sf „Wejście do baśni” – „Wydawnictwo Gdańskie” 2004 - baśń dla dzieci „Plan” – wydawnictwo north press 2009 - opowiadania sf.
ALMANACHY
Moje opowiadania były również drukowane w almanachach: „Almanach młodych 1965/66”„Iskry” „Bliskie spotkanie” „Iskry” 1986 „Almanach literacki Iskier” 1986 „Co większe muchy” „Reporter” 1992.
TŁUMACZENIA
Przetłumaczyłam z języka angielskiego pięć książek w okresie od 1995 do 1999
„Twój osobisty horoskop” - Josepha Polansky’ego „Nieproszeni goście” - Richarda Halla „Dawne tajemnice” - Colina Wilsona „Przyjaciele czy nadzorcy”- Leah Haley „Kosmiczna psychologia kobiety”- Judith Bennett „Czas, aby żyć” oraz „Pożoga” Joe Haldemana, „Iskry” 1987.
Moje opowiadania przetłumaczono na
RECENZJE
Inspiracje i powiązania
Dotarła do mnie taka wiadomość: University of Washington scientist Robert Winglee and his team are working on a system that would remove space debris like those dead satellites that crash to Earth. Napisałam wiele lat temu opowiadanie “Dwa srebrniki”. Mówiło o usuwaniu śmieci z przestrzeni kosmicznej. A teraz jest na czasie, przynajmniej wkrótce będzie, ale już się o tym mówi w świecie nauki.
W Gdańsku powstała Platforma Edukacyjna, będąca informatyzacją szkoły. Od dawna są już edzienniki. Teraz nastąpi krok kolejny, a właściwie wiele kroków. Nauczyciele będą zawieszać w sieci materiały z lekcji. Zostaną wprowadzone eksiążki. Liczę na to, że tornisty uczniów będa opróżnione z ciężkich papierowych książek. Wszystko będzie można nagrać na pedrive'a i włożyć do kieszeni, aby pójść do szkoły. I tylko się pytam, po co chodzić do szkoły? Przecież przez domowy komputer można się połączyć ze szkołą, ściągnąć wykład, porozmawiaż z nauczycielami i kolegami. Oczywiście, nie wydarzy się to wkrótce, ale chyba jest to proces nieunikniony. Napisałam opowiadanie "Demon zagłady". Akcja toczy się w małym miasteczku na Dzikim Zachodzie techniki. Wokoło pustka. Miasteczko zbudowano z gotowych elementów. Wszystko jest nawet jeszcze bardziej gotowe. Wystarczy kliknąć na ikonę, a zostaną dostarczone wszelkie potrzebne rzeczy. Nie ma powodu, aby uczyć się czytać i pisać. Jest to proces wieloletni i kosztowny. Do tego miasteczka przybywa pewien tajemniczy człowiek. Wygląda jak biedny tramp. Robi sobie jednak skręta z gazety. Przez miasto przebiega elektryzująca wiadomość: Gość umie czytać. Obywatele otrzymali szansę na wpisanie ich do wielkiego rejestru ludzi. Zaczną istnieć w świadomości innych. Zostaną dołączeni do wielkiej ludzkiej rodziny. I wydarzenia zaczęły się toczyć.
